பியூட்டி ஃபார்லருக்குச் செல்லும் ஸ்கூட்டி

ஒரு திரையென

நீ வீசிய

நீல விண்ணின்

அந்திமப் புழுதியின் பாரம் தாங்காது

திரும்பி வருகிறேன்

புனே மாநகரத்தின்

பதினெட்டு அடுக்கு அப்பார்ட்மென்டின்

மேல்தளத்திலிருந்து

குதிக்கிறாய் நீ

(அது ஓர் கள்ளஆட்டம்)

CARING என்ற முகம் பழுத்த அபத்தம் தொட்டு

அழுகிறாய்

கூச்சலிடுகிறாய்

கோபிக்கிறாய்

கண்ணைத் துடைத்துக் கொள்கிறாய்

சண்டையிடுகிறாய் புன்னகைக்கிறாய்

அழுகிறாய்...

எதுவும் பேசாது

எழுந்து டீக்கடைக்குச் செல்கிறேன்

தேநீர் குடிக்கிறேன், சிகரெட் பற்ற வைக்கிறேன்     

திரும்பி வருகிறேன்

திரையின்

பாரம் தாங்காது

வாசற்படியில் 

கால் தடுக்கி

பின்னந்தலையில் அடிபட்டுச் செத்துப்போகிறேன்.

பின்வருகிற ஒரு அந்தியில்

திரையை விலக்கிவிட்டு

ஸ்கூட்டியை உதைக்கிறாய்..

அது

பியூட்டி ஃபார்லருக்குச் செல்கிறது