பால்காம்புகளில்
ரிதம் மீளும் உதடுகளை
அபரிமிதமாய் அமிழ்த்தி அமிழ்த்திக்
கொல்கிறாய்
நீ யாரென முன் நின்று
பரிசுத்தமாய் அழத் துவங்குகிறாய்
கலைந்த மயிர்கள் அள்ளி
பிரியத்தின் நகம் கீறி புன்னகைக்கிறாய்,
வியாபிக்கும் அன்பு
கருணையற்று வலிக்கிறது
நன்றி உயிரோசை
No comments:
Post a Comment